FOUTJE
Oeps, ik heb per ongeluk het verkeerde blog verwijderd, n.l. die over mijn eerste beurservaring in Martini Plaza Groningen in september 2012. Nou had ik dat wel opgeslagen en kan het wel weer plaatsen maar ik denk dat geïnteresseerden het allemaal al wel gelezen hebben en plaats alleen deze bijbehorende foto nogmaals. Gewoon, omdat ik die auto zo knal, knalgoed vind en ik daar niet alle dagen mee op de foto kom nietwaar? Hoewel ik er persoonlijk een behoorlijke hekel aan heb om gefotografeerd te worden zoals ik al eens eerder aangaf, is mij regelmatig te kennen gegeven dat toch wat vaker te doen. Men wil toch soms wel graag weten wie de persoon is die de schilderijen maakt, nou bij deze dan maar weer. Ik vind zelf nog steeds dat het gaat om mijn schilderijen en niet zozeer om mij, toch? Het "leven als kunstenaar" is over het algemeen een heel andere levenswijze op zich wat vaak alleen de kunstenaars zelf kunnen begrijpen heb ik de laatste jaren ervaren. Of ik het totaalplaatje van die levenswijze en wereld nou echt zo leuk vind daar ben ik nog steeds niet helemaal uit. Over het algemeen ben je meestal wel op de één of andere manier "dag en nacht" met kunst bezig en er zijn voor mij nog zoveel andere dingen die ik ook belangrijk vind. Het heeft goede en minder leuke kanten maar heeft alles in ieders leven dat niet, wat men ook doet? Laat mij nou maar gewoon schilderen waar, hoe en wanneer ik daar zin in heb en mijn schilderijen laten zien als ik de kans krijg. Liefst met zo weinig mogelijk van al die poespas er om heen als het even kan met zo nu en dan een klein fleugje glamour op z'n tijd. Ik vind dat soms best wel moeilijk om daar een juiste balans in te vinden want je wil je werk natuurlijk ook wel weer graag op de mooiste locaties exposeren als ik die mogelijkheid krijg. Dan moet je die bijbehorende toestanden maar even voor lief nemen en ach, die enkele keer overleef ik dat ook echt wel hoor en blijkt het achteraf soms best wel leuk te zijn geweest. Aan de andere kant besef ik heel goed dat ik de vertegenwoordig(s)ter ben van mijn schilderijen en ontmoet ik ook wel weer graag andere mensen. En iedereen heeft meestal zo geweldig hun best lopen doen om anderen een leuke opening etc. te bezorgen, ook mij dus, wat ben ik nou dan toch een beetje aan het zeuren want niemand kan het iedereen altijd en overal naar de zin maken toch? Tja, ik hou nou eenmaal niet zo erg van al dat vele feestgedruis met hele grote mensenmassa's en soms voornamelijk net iets te veel uiterlijk schijnvertoon naar mijn gevoel en, nah ja, laat maar. Ehm.......behoorlijk dubbel en tegenstrijdig gaat het dan allemaal worden eigenlijk nietwaar? Ik wil doodeenvoudig nog graag gewoon MENS zijn en blijven en geen product (nummer zo je wilt) zoals overal steeds vaker met de mensheid gebeurt en velen laten dat vreemd genoeg zelf toe…….
Mais heeft pech met de TON PRET FERRARI